Geen sage, geen sprookje, maar een echt gebeurd verhaal. De vrijwilligers van Kasteel Dussen vertellen het verhaal van mevrouw Suringar graag, al is het voor de duizendste keer. Peter van der Jagt geeft regelmatig rondleidingen op Kasteel Dussen. 

“Mevrouw Suringar woonde alleen op het kasteel en was bang in het donker. Voor haar eigen gemoedsrust en veiligheid huurde ze elke avond slapers in. Dat waren mannen uit het dorp die dan op het kasteel kwamen overnachten om mevrouw Suringar te beschermen. Ze sloot zichzelf op in haar kamer en de slapers sliepen dan in het kasteel.”

Lange historie
Het verhaal rond de excentrieke mevrouw Suringar beslaat slechts een heel klein gedeelte van de lange historie van het kasteel, dat al in de veertiende eeuw bestond. De eerste bewoners waren (uiteraard) de Van der Dussens. In de 80-jarige oorlog werd het kasteel in brand geschoten, het werd herbouwd, er woonden nonnen in en het was zelfs in de twintigste eeuw gemeentehuis van de voormalige zelfstandige gemeente Dussen.

Kasteel Dussen werd op Kastelendag 2018, net als andere openstelde kastelen, zeer druk bezocht. Op het voorplein van het kasteel was van alles te doen en overal – binnen en buiten – werden verhalen verteld. Sprookjes, legendes en waargebeurde verhalen zoals het verhaal over de laatste bewoonster van het kasteel, mevrouw Suringar.
Kwatta
Peter van der Jagt heeft nog een verhaal over mevrouw Suringar. “Ze had een ezel. Als ze uit ging naar het dorp dan trok de ezel een karretje, met in dat karretje mevrouw Suringar. Aan de dorpsjeugd deelde ze dan Kwatta chocoladereepjes uit.”