Politiek gezien is hij eigenlijk ook gewoon een ijshockeyer, zegt vriend en oud-teamgenoot René de Hondt. Hij bracht een groot deel van z’n jeugd door met Smolders. “Die ijshockeymentaliteit zie ik nog steeds bij hem. Dat knokken herken ik, dat had hij vroeger al. Hij stelt een doel, daarna maakt hij het waar”, zegt De Hondt. 

Getuige van moord
Op 6 mei 2002 is Smolders getuige van de moord op Pim Fortuyn. Hij is Kamerlid voor de LPF en valt in als chauffeur van Fortuyn. Nadat Van der G. het dodelijke schot lost, achtervolgt Smolders hem. Hij houdt de moordenaar aan. Kort daarna verlaat Smolders de LPF. 

Smolders staat bekend als man van het volk, een gewone man. Hij komt niet voor niets bij Fortuyn terecht, hij wil de Nederlandse bevolking wakker schudden. Een doener, die vooral aan het werk wil. Die gedrevenheid is al vroeg te zien: Smolders was vroeger begenadigd ijshockeyer voor de Tilburg Trappers. 

Geen vechtersbaas, wel strijdlustig
341 wedstrijden speelde hij voor de Trappers. Tien jaar lang was hij op het hoogste niveau actief en in tachtig wedstrijden is hij aanvoerder van Jong Oranje en het Nederlands team. “Hij is geen vechter, maar wel iemand die vol de strijd aan durfde te gaan”, weet jeugdvriend De Hondt. “Toen hij aanvoerder was bij de Tilburg Trappers deed hij het ook goed. Voor z’n team hé, niet altijd voor het bestuur.”

Op vrij jonge leeftijd gaat hij aan het werk als koelmonteur, vrij snel daarna wordt hij zelfstandig ondernemer. Het gaat goed met de zaken en al snel moet hij het ijs gedag zeggen. “Dat vond ik jammer”, zegt De Hondt. “Hij was echt goed. Maar het was wel typisch: hij ging net zo vol voor die eigen zaak als hij voor de sport ging. Hij koos toen voor die zaak.”

Veertig jaar, binnen, en de politiek in
Geen slechte keuze, want in 2001 verkoopt Smolders zijn bedrijf. Op zijn veertigste is hij ‘binnen’. Een Quote-500-notering zit er niet in, maar hij heeft genoeg om van te leven. Hij vindt het ook merkwaardig dat mensen hem zien als ‘de chauffeur van’, zegt hij in een interview met TPO in 2008. Hij had simpelweg - zowel financieel als qua tijd - de ruimte om Fortuyn te helpen. 

Na de aanslag blijft het een tijd stil. Dan gaat in 2003 de knuppel het hoenderhok in: Smolders richt zijn Lijst Smolders Tilburg op en wil in 2006 meedoen met de gemeenteraadsverkiezingen in die stad. 

LEES OOK:  Gemeenteraadsverkiezingen 2018: Brabantse platteland kiest lokaal, stad kiest VVD en GroenLinks

Zware bedreiging
In het voorjaar van 2004 staat een onbekende man voor de deur. Die man zegt dat Smolders moet stoppen met de politiek en richt een pistool op het hoofd van de politicus. De trekker wordt overgehaald, maar er komt geen kogel uit. De bedreiging is dermate heftig dat Smolders zijn afscheid aankondigt: hij vindt de gezondheid en veiligheid van zijn vrouw en kinderen belangrijker. Zo wil hij geen politiek bedrijven. 

Eind 2005 kruipt het bloed toch waar het niet gaan kan: hij sluit zich aan bij de Tilburgse Ouderen Partij. Die samenwerking knalt uiteen, er is ruzie in de partij. Smolders blaast de LST nieuw leven in en komt direct met vijf zetels de verkiezingen in. Hij voert een strijd tegen ‘de gevestigde politieke orde’. Die strijd levert hem vrienden en vijanden op. Burgemeester Ruud Vreeman en hij raken regelmatig in conflict, maar de acties maken hem ook geliefd. 

Conflict met de burgemeester 
Geliefd is hij in ieder geval niet bij het stadsbestuur en ook niet bij de Rijksrecherche, die een paar keer onderzoek naar hem doet. Smolders lekt vertrouwelijke stukken en moet daar een boete voor betalen. Later wordt hij verdacht van lekken rondom het omstreden Midi Theater, maar die zaak loopt op niets uit. Later wordt hij beschuldigd van corruptie door burgemeester Vreeman. 

In 2010 is Smolders er klaar mee, hij verlaat de politiek wederom. Hij krijgt gezondheidsklachten, zegt hij. Dat komt door de ‘politieke spelletjes, valse beschuldigingen en onbekwame bestuurders’. Hij kiest voor zijn gezondheid en z’n gezin, zegt Smolders. 

Terug de politiek in 
Dan wordt het 2013 en kondigt Smolders zijn terugkeer aan. “Het is mijn burgerplicht om het wanbeleid een halt toe te roepen”, zegt de partijleider. Hij stelt dat hij zichzelf de tijd heeft gegeven om de dood van Fortuyn te verwerken en zijn gezondheid te laten herstellen en wil acht tot tien zetels veroveren. Hij krijgt er vijf en moet de oppositiebanken in. 

Eigenlijk loopt de campagne altijd voor Smolders. De verhouding met andere partijen wordt iets beter, hij voert een andere toon. Van tevoren spreekt hij de uitdrukkelijke wens uit om wethouder te worden. Wethouder van wijken en ‘eerste hulp bij bestuurlijke ongelukken’, dat lijkt hem wel wat. Hij trekt door alle buurten van Tilburg en bepleit zijn zaak. 

Monsterzege 
Met succes, blijkt in de nacht van 21 op 22 maart. Het is een monsterzege: hij verdubbelt en krijgt nu tien zetels. D66 moet hem voor hen dulden met hun negen zetels, daarna volgen VVD en GroenLinks met allebei zes zetels. 

‘Het moest ervan komen’, is zijn nuchtere commentaar aan de ontbijttafel. Het wethouderschap is in zicht, hij is in principe als eerste aan zet in de coalitievorming. Daarvoor zal hij wel de samenwerking moeten zoeken - ook al sloot D66 hem eerder hard uit van een eventuele samenwerking. De vraag is maar of die houding stand kan houden. 

'Als het moet, dan moet het'
Oud-teamgenoot De Hondt denkt dat Smolders de samenwerking wel weet te regelen. “Het wordt spannend, zeker. Maar hij kan wel concessies doen, als het maar in het belang is van het geheel. Ook bij hockey speel je soms liever niet met sommige mensen samen, maar soms is dat nu eenmaal beter voor het team. Dit is hetzelfde, wat is het beste voor de stad? Als het moet, dan moet het. En dat snapt Hans.”