In de beklaagdenbank zat Marcin K., 34 jaar oud. Hij zat er virtueel dan, want hij was niet op komen dagen, en zijn advocaat ook niet. Maar het proces kon gewoon doorgaan. Er was immers genoeg bekend uit het proces-verbaal van de politie. Daarin stond dat Marcin op 13 februari dit jaar vanuit zijn woonplaats in Polen in Nederland was aangekomen. Hij wilde hier gaan werken.

Toen hij er net een dag was, liep hij op die bewuste woensdagochtend 14 februari een Jumbo-vestiging binnen in Tilburg. Bij de broodafdeling pakte hij een ('goudeerlijk') tijgerbrood uit het schap. Dat kostte twee euro en negen cent. Hij stopte het brood in zijn rugzak, niet in een winkelmandje.

Medewerker vertrouwt het niet
Marcin liep naar de kassa en zag daar een medewerker die met een karretje langs het poortje naar buiten liep. 'Of hij er achteraan mocht lopen', vroeg Marcin. Maar de medewerker vertrouwde het niet en verzocht hem zijn rugzak te openen. Marcin deed dat en toen kwam de aap uit de mouw. De politie werd erbij geroepen en Marcin bekende. "Ik heb geen geld. Ik had honger", vertelde hij de agenten.

De hongerige Pool kwam in de juridische molen van de snelrechtprocedure terecht. Een medewerker van justitie zag dat Marcin geen strafblad had en besloot dat deze winkeldiefstal een 'gering feit' is, een kleine zaak dus, zonder strafoplegging. Maar wel onder de voorwaarde dat hij zich een jaar lang zou gedragen, want anders kreeg het muisje alsnog een staartje. Van de supermarkt kreeg hij bovendien nog een winkelverbod in alle Tilburgse Jumbo's. 

Opnieuw betrapt door dezelfde
Daarmee leek alles met een sisser af te lopen. Maar een paar dagen later dook Marcin ineens toch weer op, in diezelfde Tilburgse supermarkt. En uitgerekend dezelfde medewerker die hem een paar dagen eerder betrapte, zag hem op zaterdagavond 17 februari weer tussen de winkelschappen rondstruinen.

En weer hielden agenten hem aan, nu voor het overtreden van het winkelverbod. Hij hoopte weer goed weg te komen door te verklaren: "Ik weet het, ik had beetje te veel gedronken en dan word ik wat vergeetachtig. Ik zal het niet meer doen." Maar Marcin had zijn voorwaarde al geschonden dus kwam er een uitnodiging voor de politierechter.

In de rechtszaal
De officier van justitie bekeek vrijdag het dossier en noemde dit 'een klassieke variant van iemand die honger heeft'. "Maar het mag niet, iets stelen", zei ze.

"Er zijn veel mensen die honger hebben. In ons land hebben we daar andere mogelijkheden voor dan diefstal, zoals de voedselbank of de opvang voor dak- en thuislozen." Ze eiste volgens de interne richtlijnen 200 euro boete en een week voorwaardelijk in de cel.

Veroordeeld
De rechter ging mee in het standpunt en vond ook dat een straf op zijn plaats was. "De verdachte was pas kort hier en had nog geen idee wat de mogelijkheden zijn voor als je honger hebt. Maar het rechtvaardigt geen diefstal, dit pleit meneer niet vrij", zei hij. Marcin kreeg daarom de gevraagde boete van 200 euro en een week voorwaardelijke gevangenisstraf, als stok achter de deur. 

Als hij de komende twee jaar nog een keer zoiets doet, draait hij de bak in. Honger of geen honger. Stelen mag niet.