Als je het verzorgingshuis binnenloopt, komt de geur van popcorn je tegemoet. De dj draait muziek: Abba, Ome Jan van Willeke Alberti en een polkadeuntje. Op het binnenterrein is het kermis. Touwtje trekken, blikken bussen gooien en eendje vissen. Geen spektakel. Maar dat is ook niet de bedoeling.

"Mensen die dementeren, hebben behoefte aan rust, structuur. Die willen niet te veel prikkels", legt organisator Hans van Ballagooij uit. "We organiseren deze kermis nu tien jaar. In het begin gingen we nog met de cliënten naar het kermisterrein. Nu organiseren we tochtjes met de huifkar voor mensen die toch naar de echte kermis willen."

Vissen
Voor Cornelia is het vissen naar eendjes mooi genoeg. Vrijwilliger Rien van Beuningen helpt haar een handje. "Hij beweegt te veel, hij beweegt te veel, die draad." 

"Toen ik klein kind was, viste ik ook, in de Maas bij Ooijen", vertelt Van Beuningen aan Cornelia. Hij doet zijn werk met plezier. "Dit is toch leuk? Iedere maandag, in de kleine Mariakapel, ga ik met de cliënten rozenhoedje bidden." 

Kermisgevoel
Even verderop gaat Marjon van Manen met haar vader blikken gooien. "Voor hem is dit kermisgevoel, denk ik." Marjons vader heeft Alzheimer. "Hij zit nu sinds augustus hier. Het is in een vergevorderd stadium. Mijn moeder heeft hem nog heel lang verzorgd. Maar het ging niet meer. Hier gaat het goed."

Stralend zit Marjons vader in zijn rolstoel. "Hij geniet hiervan. Dat merk ik aan zijn mimiek. Hij lacht altijd, dat is wel fijn. Momenten als deze moeten we pakken. Zolang we dat nog kunnen, is het goed."