In heel het land zamelen mensen op deze manier geld in voor wetenschappelijk onderzoek naar oogziektes. Maar net zo belangrijk is het creëren van meer begrip en het toegankelijker maken van de samenleving voor mensen met een visuele beperking.

Aandacht en begrip nog steeds hard nodig
De zwarte blindbril ligt pontificaal op de keukentafel. “Nu gaan we beginnen Ria, ik ga ervaren wat jij altijd voelt.” Meteen gaat Agnes naar de hal waar de emmers voor het ramen zemen al klaarstaan. “Ik heb geluk dat ik Ria’s huis zo goed ken”, vertelt ze opgelucht. Aftastend maar opvallend gemakkelijk weet ze het aanrecht te vinden.

Aandacht en begrip kweken voor slechtzienden en blinden is volgens de dames nog steeds hard nodig. “Als ik op het terras zit met Agnes dan vragen ze aan haar wat ik wil drinken”, vertelt Ria enigszins verontwaardigd. “Dat kan ik best zelf”. Agnes schetst nog een heel ander veel voorkomend probleem. “Mensen lopen soms zomaar weg als ze met een blinde praten. Om even naar de wc te gaan ofzo. Maar iemand die niks ziet heeft dat dus niet door”, legt ze uit.

“Praten tegen de stoelen is heel gezellig hoor”, grapt de goedlachse Ria erachteraan. “En in een groot gezelschap komt een tikje op de schouder of andere aanraking goed van pas, dan weet diegene dat je tegen hem of haar aan het praten bent”, legt Agnes nog een praktisch probleem uit.

Blind door glaucoom
Verder met het ramen zemen. Bij het aanrecht loopt Agnes tegen het eerste struikelblok aan. “Hoeveel schoonmaakmiddel moet er eigenlijk in Ria?” vraagt ze. “Ach….gewoon een flinke scheut. Een beetje op gevoel en je kunt wel horen hoeveel je er ongeveer ingiet”, helpt Ria haar vriendin.

Ria is op haar zestiende blind geworden door de oogziekte glaucoom. Ze is blij dat ze nog heeft kunnen zien. “Ja dat is een geluk. Als iemand iets voor me omschrijft kan ik er een beeld bij vormen in mijn hoofd. Zoals normale mensen dingen kunnen zien in dromen, zie ik wat Agnes voor me omschrijft”, legt ze uit.

Hitte gooit roet in het eten
Inmiddels staan de dames buiten bij het eerste raam dat wel een poetsbeurt kan gebruiken. “Heerlijk dat het nu voor me wordt gedaan”, grinnikt Ria. Het warme weer speelt Agnes intussen parten. “Ik heb het idee dat het raam al droog is voordat ik er met de trekker overheen wil. Zo krijg ik het natuurlijk nooit zo streepvrij als Ria dat kan”, verzucht ze. Maar ze gaat gestaag verder.

Agnes haalt vandaag 805 euro op voor het goede doel. Allemaal bij elkaar gesponsord door vrienden en familie. “Mijn streefbedrag was eerst vijfhonderd euro, maar dat had ik zo snel bereikt dat ik de lat ietsje hoger heb gelegd.” Dat werd achthonderd euro, en dat doel is dus bereikt. In heel Nederland is er met de actie ‘Blind voor een dag’ bijna vijftigduizend euro opgehaald.

De grootste lol
“Agnes, kom maar, kom maar”, roept Ria om haar vriendin richting het volgende raam te leiden. “Ik doe net alsof je een vogeltje bent”, lacht de 77-jarige dame. Ze hebben de grootste lol nu ze voor eventjes met zijn tweeën blind zijn.

Maar het is ook erg intensief en dus vermoeiend. "Ik begin een beetje duizelig te worden omdat ik mijn oriëntatie kwijt ben. Ik doe alles ook een stuk langzamer en bedachtzamer." Na een uur met de blindbril op heeft Agnes een truc bedacht. "Ik merk dat mijn hersens overuren maken als ik mijn ogen open heb in de bril. Als ik ze dichtdoe is het een stuk rustiger in mijn hoofd", legt ze uit.

Na het ramen zemen gaat Agnes nog frietjes bakken voor Ria. “Wel in de airfryer hoor, want echt frietvet durf ik niet aan, veel te gevaarlijk!”