Buurtbewoners van xtc-gezin Geldrop: 'Ik hoop dat ze hier niet meer terugkomen'
Op donderdagochtend zijn de ergste stofwolken van de arrestatie van woensdagochtend aardig opgetrokken. Een politieauto rijdt net weg uit de straat, maar voor de rest heerst een doodse stilte. Remco doorbreekt de stilte als hij door de straat loopt. Hij woont in een straat achter de Wijnsel. "Ik ken de mensen niet die zijn opgepakt. Dit is niet echt een wijk waar je elkaar allemaal kent. Contact met de directe buren is meer de norm", zegt de buurtgenoot.
Niet de eerste keer
Toch is het niet de eerste keer dat er in de wijk een arrestatie plaatsvond vanwege drugs. "Op de hoek is er bij mij huis gesloten door de politie in verband met drugsoverlast. Maar nu woont hij gewoon weer in de wijk." Op de vraag waarom iemand in xtc zou handelen, antwoordt hij: "Tja, het is crisis hè. Dan doe je soms gekke dingen", zegt Remco met een minzame glimlach.
'Het is een keuze die je maakt'
Verderop in de straat komen er meer genuanceerde verhalen voorbij. Een buurtgenoot die anoniem wil blijven, heeft het over een bepaalde 'keuze' die je maakt. "Ik ben niet geschokt. Dit komt echt veel vaker voor, misschien wel zelfs in elke straat. Ik zit niet in die situatie, maar als je werkloos bent en je merkt dat je niet aan de bak komt, dan ga je dit soort dingen wel doen. Op die manier kan je toch je huis afbetalen."
Een gezin met jonge kinderen is minder begripvol. "Je schrikt toch wel als je ineens een politiewagen in je straat hebt", zegt een vrouw die ook anoniem wil blijven. "Over het gezin dat is opgepakt kan ze weinig zeggen. "Je groette elkaar altijd wel, maar voor de rest waren ze altijd op zichzelf. Toch heb ik nooit iets vermoed. Het is niet zo dat er aan de deur duistere figuren langskwamen."
Frappant
Toch is er wel iets anders waar de wenkbrauwen van de buurtgenoten van omhoog gingen. "Ze hebben de vijver drooggelegd, omdat ze anders bang waren dat er kinderen in zouden vallen. Dan is het wel frappant om vervolgens in de achtertuin duizenden xtc-pillen te gaan maken. Voor hetzelfde geld slingert zo'n pilletje over straat en eet van mijn kinderen het per ongeluk op."
"Het liefst hoop ik dat ze hier niet meer terugkomen. Ik zou het toch raar vinden als ze over een aantal maanden weer in de straat wonen. Een ding is zeker: vriendelijk groeten is er niet meer bij."