Naam: Gerard Koel
Geboortedatum: 16 januari 1941
Geboorteplaats: Amsterdam
Tour de France: 33 maal
Moment om te herinneren: Theo Koomen die ineens niets meer uit kon brengen.

Hoe vaak heeft u de Tour de France gereden?
“Als wielrenner nooit, wel de Olympische Spelen. In mijn tijd telde Nederland slechts twee ploegen, met heel veel renners, maar weinig geld. Dan moest je van goeden huize komen om mee te kunnen doen aan de Ronde van Frankrijk.”

Als chauffeur van onder meer Radio Tour de France is het u wel gelukt de sfeer te proeven.
“Nou en of, ik heb hem 33 keer gereden. Op vier wielen dus. Geweldig om dit mee te maken. Ik was helemaal gek van wielrennen en zit graag achter het stuur van een wagen. Een prachtige combinatie dus en ik heb er al die jaren ongelooflijk van genoten.”

Waaraan heeft u de meest prettige herinneringen?
“Aan de periode waarin ik chauffeur was van Theo Koomen. Dat was van 1971 tot 1984. Hij verzon van alles werd gezegd. Nou, daar denk ik anders over. Ik heb hem al die jaren van dichtbij mogen meemaken en vond het een geweldige kerel."

"Voor chauffeurs in de karavaan was het overigens met name in de beginjaren heel anders dan nu het geval is. Toen kon je nog een bepaald moment door het peloton naar voren rijden, uitstappen en een plasje plegen. Dat kun je tegenwoordig beter uit je hoofd zetten. Ik kan me nog goed herinneren wat er een paar jaar geleden was gebeurd met Johnny Hoogerland toen hij werd aangereden door een volgwagen.”

Terug naar Theo Koomen, van hem is bekend dat hij tijdens zijn enthousiaste commentaar het nodige zou verzinnen.
“Ik weet wel beter. Mensen die dat beweerden, waren collega’s die jaloers waren op hem. Maar toch heb ook ik wel eens meegemaakt dat Theo wat dingen zei waarvan ik dacht dat die niet klopten. Toen ik hem ’s avonds, onder het genot van een glaasje wijn, hiermee confronteerde, ontkende hij in alle toonaarden. Na de Tour verscheen er ineens een boekje, waaraan Theo tijdens de Tour had gewerkt. Hierin kwamen mijn verhalen terug. Inderdaad, zonder bronvermelding.”

Is er één etappe of één moment die u altijd bij zal blijven?
“Ik ben een keer van de weg geraakt. Dat was in 1975. Tijdens een afdaling begon het ineens te stortregenen. Onze auto was zo zwaarbeladen, ook omdat er behalve Theo en ik ook een cameraman en een geluidsman in zaten, dat de wagen niet meer te houden was. We hadden dat jaar een geleend voertuig, een Peugeot, die al twee ton op de teller had. De verhuurder dacht dat we hem voor vakantie nodig hadden. Nee dus. Maar goed, op een bepaald moment begon hij weg te glijden. De wagen was niet meer te houden en vloog zo van de weg, een weiland in. Het overkwam me, ik kon er niets aan doen.”

En is er nog iemand gewond geraakt?
“Nou, dat viel best mee. Theo liep een wond op aan zijn pink, ik een snijwond doordat glas in mijn onderarm was gekomen. We zijn samen naar een ziekenhuis geweest. Toen ik werd behandeld, hoorde ik Theo ineens zuchten en zag ik hem met een klap op de grond vallen. Toen viel zelfs hij stil…”

Eerder in deze rubriek sprak radiopresentator Kristian Westerveld met Jacques Hanegraaf en Johan Lammerts.